Kinoni

Voor jullie even een verhaal over Kinoni town.
Bij aankomst afgehaald door Ashiraf Lukwago in zijn beste zondagse pak, heel zenuwachtig natuurlijk maar het ijs was zo gebroken nadat hij kennis gemaakt had met zijn schoonmoeder!
We werden heel hartelijk ontvangen door de rest van zijn familie broers zus neven nichten alles woont bij mama in de compount,(een leefomgeving van allemaal kleine huisjes)
Het leven is er vrij simpel de vrouwen zorgen voor het eten de was en het huis en de kindjes en die zijn er heel veel.
De mannen gaan werken als ze werk hebben of hebben een winkeltje aan huis.
Overal zie je gele cherry cans met water die elke dag bij de bron gehaald moet worden. Dat is een heel gesjouw maar de watermannen gaan met de fiets en binden er soms wel 6 kannen op. Dat is dan 150 kg water naar boven duwen tegen de berg op, respect!
Verder zie je overal plastic teiltjes waar ze de was, de vaat en zichzelf in wassen en zuinig aan doen met het water natuurlijk.
Voor eten te koken hebben ze allemaal kleine oventjes op houtskool ( vergelijk het met de kleinste BBQ in Nederland)
Op de straat word alles verkocht wat de mensen nodig hebben, groente, veel peulvruchten, rijst, olie, houtskool, eieren, brood en als je wil er hangt ook een koe, gedroogde vis of je kunt een kip kiezen die ze dan voor je slachten.
Maar het meest leven ze van matooke (dat zijn groene bananen die je moet koken omdat ze heel hard zijn, het wordt een brei en iedereen vind dit super lekker, behalve wij natuurlijk.
Verder zijn de mensen heel tolerant, gemoedelijk, en ook erg behulpzaam.
Er is hier ook geen etenstijd, koffietijd, bedtijd zelfs niet voor de kinderen. Je hoeft niet samen te eten en ook niet te zeggen of je weggaat, iedereen doet wat het beste uitkomt.
De kinderen die niet naar school gaan spelen de hele dag buiten in de zand met wat rommel en met de kippen. De snotneuzen worden altijd aan de onderkant van het shirt afgeveegd en de kleintje plassen gewoon op het erf.
Het is heel apart dat al het afval wat ze hebben per direct neer gegooid wordt waar je staat. Na een dag of 2 wordt het erf weer gepoetst en opgeruimd.
Verder zijn wij druk met het kopen van een watertank voor school, en afripads ( meerdermalen te gebruiken maandverband). Dat viel niet mee omdat we ons geld niet aankunnen bij de bank, het limiet is zo laag dat we meerdermalen naar de stad afreizen om elke keer een beetje te pinnen.
We vermaken ons door de kinderen bezig te houden en eten te koken wat een beetje westers is, tomatensoep, frietjes, pannenkoeken.
En heel de dag zwaaien naar iedereen die roept bye muzungu bye muzungu ( wat witte betekend). Ze willen een handje of een knuffel en daar worden ze blij van.
Het weer is hier heel lekker overdag wat zon maar niet echt heet. Het is vroeg avond en lekker fris, af en toe een dikke regenbui waardoor alles veranderd in een grote modderpoel.
Een groot nadeel is dat er een nieuws omroeper is, die met krakende geluidsboxen het nieuws uitroept over het dorp. Het is ramadan dus we hebben geluk dat hij om drie uur 's nachts ook omroept dat het etenstijd is.
Heel vaak is er geen stroom zelfs dagenlang, een voordeel geen omroeper, ieder nadeel z'n voordeel!
Verder kan ik er nog uren over vertellen maar dan doen we in Holland wel, hopelijk krijgen jullie er een beetje een indruk van, ook al is het moeilijk om het werkelijke over te brengen.
Wij vermaken ons wel op de Afrikaanse manier, groetjes Ellen en Jeanne

all the way to Kinoni town!

Heel erg bedankt voor alle reacties die we van jullie trouwe volgers krijgen!! Ik begreep dat menig volger toe is aan een nieuw verhaal!?
Kom op dan!

We besloten om onze safari met één dag te verlengen, enkel omdat dit reistechnisch ons vele uren in de enorm oncomfortabele bussen zou schelen. Je mag als toerist niet door de parken reizen zonder de entree te betalen, en om de parken heen is heel ver. Dus op naar 3 dagen wildlife spotten!!

Op dag nummero één reisden we af naar 2300m hoogste, namelijk de top van de Nogoro krater! Onderweg zagen we maar liefst drie ongelukken door de dichte mist en de smalle ronde straat naar boven. Eenmaal boven leek het weer behoorlijk op een mistige winterdag in Nederland! Dus maar weer snel afdalen in de krater om de dieren te spotten! Onder in de krater was het warmer dan een gemiddelde zomerdag in Nederland ;-). Onze eerste safari dag was al behoorlijk succesvol! We zagen de zwarte neushoorn, leeuwen en het luipaard. Dus we konden de eerste drie van de big five al afvinken!
‘s nachts aangekomen op het koude kamp aten we in drie-dubbele-kledij in een grote schuur ons avondeten. Daarna lekker in onze warme slaapzakken.

Gelukkig konden we de dag erna op naar het warme serengetti national park! Even om jullie een idee te geven, dit park is groter dan Nederland, een uitgestrekte vlakte, en de woonplaats van veel super gave dieren!
Hier maakte we onze big five compleet, en we zagen hoe een aantal leeuwen aan het genieten waren van een lekker malse zebra.
De derde dag maakte we nog een early morning gamedrive, omdat de dieren dan actief zouden zijn, de safari zat erop!

Onze gids zetten ons af bij het ‘busstation' richting mwanza, vanuit daar zouden we de ferry nemen over het victoria meer en in no time in uganda zijn. Echter halverwege de rit kwamen we erachter dat hij ons in de foute bus gedropt had, we gingen naar moshi! Heel fijn, mwanza is richting zuid en moshi richting noord. Dan maar op naar Kenia!

Na ons Keniaanse visa geregeld te hebben en onze sjekkie jeanne al bijna een boete had gekregen omdat ze aan het sjekken was in het doanekantoor, zijn we maar snel weggelopen.
Onze eerste stap op Keniaanse bodem was gezet en we stonden al omcirkeld door ongeveer 30 ‘behulpzame' Kenianen. Een beloofde ons dezelfde dag/nacht naar onze eindbestemming Kinoni (Uganda) te brengen. Dit was een verleidelijk aanbod omdat de reis 650 kilometer ver was en we op deze manier er heel snel zouden zijn zonder overnachting, echter het was niet goedkoop!
De reis ging voorspoedig we stonden binnen vier uur al aan de Keniaanse-Ugandeese grens. De hoop om ‘s avonds al in Kinoni aan te komen groeiden, achteraf misschien een beetje naïef want het blijft natuurlijk Afrika!
Bij de grens bleken problemen te zijn, de taxichauffeur kon ons niet verder brengen en de beloofde Ugandeese broer die ons vanuit de grens zou ophalen en verder zou brengen bleek niet meer te bestaan. Ons geld ook niet, want dat was al omgezet in benzine!
Hier gingen we het natuurlijk niet bij laten, dus nadat wel dertig omstanders allemaal hun eigen visie gegeven hadden besloten we naar de politie te gaan!
Zij waren heel erg begripvol maar konden ons met de geld kwestie niet helpen, we kregen slechts twintig euro terug. De taxichauffeur werd gearresteerd, en kon ons niet meer geld teruggeven omdat de rechtzaak dan niet sterk zou zijn!
Tja, accepteren en drie uur wachten tot de bus naar Kampala zou komen! Om twee uur 's nachts verlieten we Kenia, de bus was behoorlijk luxe en we waren er in no time!

Een aantal leuke feitjes van onze reis tot nu toe:
Wist je dat,..
- we binnen tien uur drie verschillende continenten bezocht hebben (Europa, Azië en Afrika)
- we binnen 6 uur drie verschillende landen bezocht hebben (Tanzania, Kenia en Uganda)
- we de enige krater ter wereld waar dieren leven bezocht hebben (Nongoro krater)
- we in vijf dagen tijd meer dan 1500 kilometer op Afrikaanse hobbelwegen hebben afgelegd!

Alle spannende Kinoni verhalen houden we nog even voor ons zelf!
Tot de volgende keer!

Ps. De foto's zijn te vinden op Ellen haar facebook!

zanzibar, arusha here we come!

Dag beste volgers,

Weer even tijd voor een kleine update

Eenmaal op Zanzinar aangekomen ging er een wereld voor ons open, eerst naar stone town dit is een stadsdeel waar alleen maar kleine straatjes tussen de hoge huizen zijn waar de bevolking hun verkoopwaar aanbieden, je kunt het vergelijken met een mierennest, iedereen groet je vriendelijk met Jambo, wat goeie dag betekend.

Ons hostel was supermooie voor afrikaanse begrippen dan warm water is er bijna nergens maar een douche is al oke.

Voor het hostel was een super gezellig restaurantje en helemaal in de openlucht echt goed sfeertje en lekker eten!!!!

De volgende morgen afgereisd naar het noorden waar de mooie witte stranden zijn (je weet wel die van bounty) en echt je ogen doen er zeer van zoveel wit zand en glinsterende blauwe zee.

Daar zijn we meteen op duikles gegaan iets wat ik mezelf beloofd had om nooit in mijn leven te doen, en nadat ik de halve indische oceaan had leeg gedronken (en vies dat zoute water) mocht ik de dag daarna mee voor het echte werk!

S morgens half 8 werden we opgehaald op het strand om ver de oceaan op te gaan naar het koraalrif om daar de mooiste vissen te spotten! En echt met ons weatschout en zeer zware duik flessen gingen wij naar de bodem en het was geweldig prachtig en gelukkig een goeie instructeur bij voor de paniek aanvallen op te lossen 15 meter onder water. Maar het is een ervaring voor het leven.

Nog een dagje shillen op het strand, en dan weer naar het vaste land terug.

Toen de bus naar arusha, die dag was HELL. s morgen half 6 bed uit om de ferrie te halen en jammer geen onbijt, daarna rennen om de bus te halen, en ja hoor een een te volle krappe bus met 80 zwarte mensen gingen wij opweg, 600 km to go!

Het was heet en herrie en maar een plasstop onderweg geen eten, maar na 13 uren gereisd te hebben kwamen we dan toch in arusha aan waar een taxichaufeur al 3 uur op ons zat te wachten. Het voordeel om zo te reizen is wel dat je vor 20 euro héél véél Afrika hebt gezien.

In de middle of no where kregen we toch een super mooi hostel en werd er om 12 uur s nachts nog een hapje eten gemaakt.

En nu zitten we op een camping met ja ja een eigen kok een landrover met chauffeur en een safaritent voor de nacht. En two nice guys from greate britan die studeren voor arts (dus dat klingkt goed hé)

Dus morgen ngorongo wildlife park to see the BIG VIJF.

Nou tot schrijfs we gaan kijken wat mozes voor ons gekookt heeft!!

Groetjes van muzgu's Ellen en Jeanne

Istanbul en Dar es Salaam

Dag alle lieve mensen in Nederland,

Al zittend op een zonnige catamaran, zullen we jullie even de nieuwste updates geven over onze reis. Maandag hadden we al een verrassing heel veel volgers kwamen naar Maarheeze om ons uit te zwaaien. Hele leuke verassing van het personeel, dat ze daar met zovele waren!
De conducteur sprak ons in de trein aan: ‘waren al die fans voor jullie', ja dat waren ze!

De reis naar Istanbul ging vlotjes tot we bij de bagageband aan het wachten waren op onze spullen. Zelf na een half uur waren er nog geen overvolle backpacks te bekennen. Ze vertelde ons geduldig te wachten, maar jullie kennen ons. Daar hadden we natuurlijk geen zin in! We spraken een man die ons kon vertellen dat ze al doorgestuurd waren naar Dar es Salaam. Dat scheelde ons een hoop geschouw met koffers. We hadden niets om ons op te frissen maar stinken gaan we toch doen! Vooral de snikhete kamer die we met achten deelde droeg daaraan bij, hele ervaring!
Toen Ellen in de enige modderplas in heel Istanbul stapte werd het eerste contact gelegd. ‘dat was niet mijn schuld' riep een citytrip aansmeerder haar toe. Echter na een aantal woorden gewisseld te hebben kon deze actie nog wel eens heel nuttig voor haar uitpakken.
Hij bleek naast aansmeerder ook een Erasmus student te zijn die me graag wilde helpen als ik volgend jaar voor een half jaar naar het zonnige Istanbul afreis. We hebben de rest van de dag in de side-seeing bus doorgebracht en zijn tot de conclusie gekomen: ‘Istanbul is een bruisenden stad'.

De vlucht naar Dar es Salaam was super, lekker eten en ieder zijn eigen personal computer met de nieuwste films, muziek en games. Het hostel waar was het tegenovergestelde! Toen we om drie uur 's nachts aankwamen was onze enige wens: een lekker bed. Toch was het even slikken, zo'n smerige/ oude/ stinkende kamer inclusief kakkerlakken natuurlijk!

Dus nu een dag later, drie dagen niet gedoucht, stinkend op een catamaran, vallen we nog steeds in de smaak bij de lokale bevolking. We hebben vanochtend al enkele deals gesloten, met een plaatselijke safari organisator. Maar nu eerst: ZANZIBAR!!

bedankt voor alle leuke reacties!

Ons Afrikaans avontuur!

Hallo allerbest volgers!

Hier ons eerste berichtje voor vertrek! Inentingen zijn gehaald, paspoort is binnen, route is uitgestippeld kortom: tijd om dit koude Nederland voor twee maanden ver achter ons te laten.

Allereerst wil ik al onze gulle gevers bedanken voor het donatiegeld! We hebben in totaal al 800 euro ontvangen, oftewel 2.800.000 miljoen shilling! Goed bezig mensen!!! Dat houdt wel in dat jullie ons een hoop werk hebben bezorgd om al dit geld op de juiste manier te besteden! Ik heb bij onze zwarte insider even geinformeerd waar noodzaak ligt, tot nu toe verwachten we waterputten te gaan bouwen, scholen te ondersteunen en hygiene te verbeteren. Maar we zullen jullie natuurlijk up to date houden over de ontwikkelingen want in afrika is niets zeker!

Wij hebben veel zin om maandag het nieuwe avontuur te gemoed te gaan! We vinden het wel heel jammer dat we onze enthousiaste reisgenoot anneroos achter moeten laten!! Maar we brengen wel een knappe neger voor je mee! :-p

We hopen dat 'Afrika internet' ons niet in de steek laat en dat we jullie nog veel verhalen over alle spannende/rare/leuke/grappige/mooie/droevige en enthousiaste gebeurtenissen die we meemaken het web op kunnen sturen.

Groetjes Ellen en Jeanne.

Nieuw verhaal!

Hallo allemaal,

Jullie reacties zijn echt super leuk om te lezen hier!

Ik voel me hier namelijk enorm thuis maar zodra ik al jullie berichtjes lees merk ik pas hoe ver ik van huis ben!

Het is al weer een tijd geleden dat ik er een verhaal op gezet heb, dat komt omdat ik hier zoveel meemaak dat ik echt geen tijd heb om te schrijven.

Ik bemerk dat ik steeds meer tot de ware cultuurdingen kom!

Hier zitten hele verschrikkelijke en onbegrijpelijke dingen bij maar ook die ervaringen zijn goed om mee te maken. De eerste weken hebben we hier als ‘naive muzungu’ rondgelopen en van alle schitterende dingen genoten. Maar nu ik hier bijna een maand ben, merk ik ook steeds meer van de corruptie hier. Mensen die geen baan kunnen krijgen omdat de rijke elkaar baantjes toespelen, politie die kan doen wat ze wil, en een beveiligingsman die ons in de gaten houdt.

Bijna elke avond ga ik Kinoni town in om nog even met de lokals te spreken, hier maak ik echt de leukste en raarste dingen mee. Gisteren hoorde ik van een vriend van me, genaamd ashiraf, dat ze hadden gewonnen met voetbal en dat ze daarom een groot feest gingen geven. Dennis en ik werden meegenomen naar een berg waar ze het vlees aan het klaar maken waren. Dit was echt zo vet rauw en niet westers. Ze waren een geit aan het slachten, gelukkig was die wel al dood gemaakt maar geloof me niets bleef over aan de verbeelding. Een jongen heeft de hele tijd met z’n kop rond gelopen, echt best luguber!

Maar ik sta er ook telkens weer van te kijken hoe makkelijk ze zich hier kunnen vermaken. Laatst hadden ze een hardloopwedstrijd georganiseerd. Een aantal boda’s voorop voor het licht en om het verkeer weg te houden, iedereen geld inzetten en rennen maar!

Met deze jongens ga ik in het weekend ook stappen! Afgelopen weekend zijn we naar lake bunyoni geweest, dit was echt vet mooi (ik wil jullie niet jaloers maken maar typ het maar eens in op google)!

Ondanks dat we moe waren van de reis zijn we toch nog zondagavond naar the Ambiance geweest.

Het was zo’n grappige avond, de jongens hadden een taxi geregeld en dat was echt tien keer niks.

We stapten in en echt niets deed het aan die auto! De kilometerteller was kapot, wat mensen hebben de auto aangeduwd want hij startte niet en op het moment dat de ‘chauffeur’ in stapte barstten we echt in lachen uit! Die jongen kwam niet eens boven het stuur uit!! Zoals altijd zaten we met veel ste veel man in de auto, hier passen er namelijk 14 mensen in een auto. Dit zorgde op de terugweg weer voor een grappig cultuurverschilletje! vijf man zaten op de achterbank en ik als kleintje moest er op gaan liggen. De jongens vonden dit heel grappig, dus toen Luka navroeg waarom het zo grappig was, schoot ons ineens iets te binnen. Hier zijn benen namelijk heel sexy (onze borsten/billen) en ik lag met mijn rok aan met mijn benen over Dennis en Ashiraf. Gelukkig heeft onze Hollandse Dennis netjes mijn rok zo ver mogelijk over mijn benen getrokken! Tja,.. cultuurverschillen!

We zijn de afgelopen dagen ook flink aan de slag gegaan op het project.

we hebben echt vet veel ovens gebouwd en we zijn een aantal dagen water gaan halen.

Na het doen van dit werk is mijn respect level voor de afrikaanse bevolking enorm gestegen! Onder deze weersomstandigheden is dat werk echt zwaar.

Het lesgeven is ook heel nuttig hier, de mensen zijn leergierig maar over sommige onderwerpen weten ze echt helemaal niets. We hebben op verschillende scholen les gegeven over menstruatie. De kinderen weten namelijk echt niet wat ze overkomt zodra ze voor het eerst ongesteld worden. De oudere vrouwen weten ook niet hoe het werkt. We verkopen hier voor een bugetbedrag uitwasbaar maandverband. Dat is echt een goede uitvinding, want de meeste hebben niets om te gebruiken.

Gisteren was het cadeautjesdag, we hebben 35 stuks kleding uitgedeeld, ik en luka hebben een aantal kinderen de afripads (uitwasbaar maandverband) kado gedaan, en we hebben vet veel malariapillen ingeslagen voor Tessa bij de plaatselijke winkel. Deze mensen waren allemaal echt vet gelukkig!

Ik geniet ook heel erg hier van de kleine dingen, gisteren leek onze tuin wel op een speeltuin! Dertig kinderen waren aan het touwtjes springen, voetballen en muziek aan het luisteren.

Nu zijn de andere vrijwilligers zich aan het wassen in een teil, en de kinderen kijken en helpen ons met tips om ons te wassen. Morgen is al weer de laatste dag van mijn medevrijwilligers dus dan hebben we een hele dag vol met afscheidsfeestjes en ga ik proberen om me hier vier dagen alleen te vermaken in Kinoni town! Jullie horen nog hoe me dat vergaat, bedankt voor het lezen van mijn verhalen.

Whiter than ever! my first days in Uganda!

Hallo allemaal,

Bedankt voor alle leuke reacties, leuk te merken dat zoveel mensen me volgen.

Ik kan jullie zeggen dat het de moeite waard zal zijn want we beleven hier zoveel speciale dingen!

Onze reis ging goed, slechts twee uur vertraging, wat voor Afrikaanse begrippen erg weinig is.

We werden naar het backpackerscentrum gebracht, waar we het eerste weekend zouden doorbrengen. ’s Ochtends zagen we voor het eerst het landschap, mooi, primitief en echt Afrika. We zouden om 8 uur richting de hoofdstad Kampala vertrekken, maar natuurlijk arriveerde onze bus weer uren te laat. Wachten is hier helemaal niet erg, want al wachtend hebben we de meest bijzondere dingen meegemaakt. We hoorden harde muziek en besloten op onderzoek uit te gaan. Met als resultaat een hele parade van kinderen in gekleurde kleding, het bleek om een sportdag te gaan. Als blanke waren we natuurlijk zo opgemerkt en we werden verzocht om de ‘Headmaster’ van de school te ontmoeten. Hij was erg vereerd met ons bezoek en bood ons meteen een baan als lerares aan, immers elke blanke is intelligent en rijk volgens hen. Ondertussen was de bus gearriveerd, dus op naar Kampala! Hier bleek dat er wel degelijk een aantal overeenkomsten tussen Nederland en Uganda zijn: file en regen! Het viel echt met bakken uit de lucht, waardoor het normaal gesproken al gevaarlijke verkeer alleen maar onveiliger werd, maar we hebben het overleefd!

Onder begeleiding van onze gids Kiem zijn we door de stad gewandeld en het was echt onbeschrijfelijk! Ik denk dat de beste beschrijving een kleding getto is, allemaal smalle straatjes, met overal bergen kleding. I have never felt myself so white! Overal waar we kwamen hoorde we kreten als: white princes, your exactly my seize, en Kiem heeft meer dan eens moeten lachen om jongens die hem toestemming vroegen om met me te trouwen. (terwijl ik dit schrijf hoor ik een jongen muzungu roepen en naar onze prullenbak wijzen waar we zojuist een pak koekjes hebben weggegooid, hij vraagt in Luganda of hij het mag hebben, ik schud de mieren uit het pak en overhandig het , ze rennen allemaal achter de jongen aan om ook een biscuit te kunnen bemachtigen. Zulk soort dingen maken we hier in vele varianten mee. ) back to the story -> In Kampala hadden we onze eerste maaltijd van de lokals, niet smerig, maar lekker is anders. Ook zijn we hier voor het eerst naar een wc –Uganda-style geweest, heel smerig en niet handig!

In de bus terug naar Entebbe vroeg Kiem me of ik nog zin had om mee te gaan stappen. Ondanks de vermoeiende reis konden we tegen een Afrikaanse kroegentocht geen nee zeggen. Voor het stappen zijn we eerst wezen eten, we moesten bij drie verschillende mensen afrekenen want ze hadden alle het geld hard nodig, bij een hadden we het eten besteld, de helft van de tafel zat in het ene ‘restaurant’ en de andere helft in het andere. Natuurlijk vielen we ook in de kroeg heel erg op als enige blanke, maar we hebben ons goed vermaakt. Richting huis hadden we een gewonde, Melanie viel in een greppel, ze hebben hier geen straatverlichting dus het is echt gevaarlijk donker. Gelukkig konden we onze weg vervolgen en heeft Kiem me bij mijn hostel afgezet. Dit was een lief gebaar, want het was meer dan een uur lopen en anders kon ik niet mee omdat ik de enige in dat hostel was. Onderweg hebben we het over cultuurverschillen gehad en het onderwerp ‘vriendjes’ kon natuurlijk niet ontbreken. Dat ik geen vriend heb vond hij onvoorstelbaar en ook geen vriendin vond hij helemaal raar. Hij zei: it’s the one or the other. Dus ik heb hem uitgelegd dat single blijven in Nederland ook een optie is. De dag erna vertrokken we naar ons project in Masaka. Het is hier heel primitief en de mensen zien hier nooit blanke dus we worden door iedereen aangekeken en we horen wel honderd keer op een dag hey Muzungu!! (=blanke). Ons huis lijkt op een bunker en is erg luxe voor Oegandese begrippen. We hebben soms zelfs elektriciteit. De wc hebben we allemaal getrotseerd, ’s nachts zitten er echt mega veel kakkerlakken, maar die zijn inmiddels ook onze vrienden. We zijn hier een dag alle projecten wezen bezoeken en er zijn echt veel goede projecten. Ik zal een voorbeeld geven, dat is het pigetproject. We delen hier twee varkens uit aan de armste helft van de bevolking en als ze biggetjes krijgen mogen ze er twee houden en de rest wordt weer verdeeld. Gisteren was er een grote receptie, want we zijn ook in een ander district begonnen met Pelido. Het feest was echt onvoorstelbaar! Ze hebben twee uur op ons gewacht omdat wij eregasten waren, alles werd voor ons vertaald, we kregen allerlei geschenken, en moesten eten met de afgevaardigde van de overheid. Natuurlijk moest er ook een muzungu-speech gegeven worden, ze lachten en applaudisseerden, dus ik denk dat ik het goed gedaan heb. De kinderen traden voor ons op, en alle teksten kwamen neer op hoe blij en vereerd ze zijn ons te zien en dat wij ze ontwikkeling en geluk komen brengen. Uiteraard werd ik door een jongen meegetrokken om mee te dansen, ik heb het geprobeerd maar ben natuurlijk super hard uitgelachen want ze kunnen hier dansen, daar kan geen Hollander tegen op!

De dag erna hadden we wederom een primeur: onze eerste boda boda rit! (=brommer, waar echt alles op vervoerd wordt)

We hebben hier onze eigen bodaboys die ons de hele dag begeleiden om te vertalen en ons op en neer rijden. We gingen naar de school die opgezet is door Pelido, genaamd Happy Hours. Daar zitten ongeveer 350 kinderen die allemaal bij aankomst op ons afgestormd kwamen. We kwamen er om les te geven maar door de welkomsoptredens is dat het er niet eens van gekomen! We hebben de kinderen Annemariakoekkoek geleerd en alleen de naam al maakte het spel al succesvol. Na de dagelijkse boda boda rit van twintig minuten stonden ze ons bij het vrijwilligershuis al op te wachten. Het is me opgevallen dat ze hier heel leergierig zijn! We hebben de hele avond buiten gezeten om Nederlandse woorden te leren en onze cultuur uit te leggen. Ik heb een deal gemaakt met een buurtgenoot dat zij mij Luganda gaat leren en ik haar Nederlands. Ik heb voor haar een schrift gekocht dat ze vanochtend gekregen heeft en toen in net aankwam nog steeds in haar hand heeft, wachten op mij, wat een dankbaarheid! Ik verwacht dus dat ik vanavond mijn eerste les Luganda heb! Vandaag hebben we huisbezoeken gedaan om te inventariseren wat er allemaal nodig is. De meeste problemen komen door dat er geen drinkwater beschikbaar is. Het is me opgevallen dat relatief kleine problemen hele grote gevolgen hebben. Met het water bijvoorbeeld: omdat het zo ver weg is moeten kinderen thuis blijven van school om water te halen. Kinderen die ’s nachts water halen worden gekidnapt en afgeslacht door mensen die geloven in hekserij, een soort offeringsritueel. Pelido heeft al twaalf watertanks gebouwd om deze verschrikkelijke dingen te voorkomen. De mensen hier verdienen 20.000 schilling in drie maanden dat is ongeveer 6.5 euro. Morgen is er een welkomsdiner en een soort feest, dus ik houd jullie up to date van mijn belevingen hier!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens mijn reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Ik heb me laten vertellen dat internet gebrekkig aanwezig is maar ik probeer jullie up to date te houden van alle spannende dingen die ik aan het beleven ben!

Na maandenlang aftellen, voorbereidingen treffen en mensen uitleggen wat een klein jong blond meisje als ik in Uganda te zoeken heeft is het dan eindelijk zo ver: ik ga mijn comfortable Nederlandse leventje inruilen voor twee maanden Afrika! Twee maanden zonder douche, mijn eigen bed, vrienden en familie en ondanks dat heb ik er veel zin in!

Mijn koffer staat al klaar en van vele van jullie heb ik al afscheid genomen, niet voor altijd natuurlijk want als het goed is kom ik nog ooit terug! But you never know!

Ik wil iedereen bedanken voor de donaties, en ik zal jullie via deze site op de hoogte brengen van al het goeds wat met dit geld bereikt zal worden.

Voor iedereen die door mijn verhalen geprikkeld wordt om als nog een steentje bij te dragen, je kan altijd nog een donatie overmaken via rekeningnummer 121774228 ten name van stichting Be More te Nijmegen, Ellen Joosten, Project Pelido.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Ellen