Voor jullie even een verhaal over Kinoni town.
Bij aankomst afgehaald door Ashiraf Lukwago in zijn beste zondagse pak, heel zenuwachtig natuurlijk maar het ijs was zo gebroken nadat hij kennis gemaakt had met zijn schoonmoeder!
We werden heel hartelijk ontvangen door de rest van zijn familie broers zus neven nichten alles woont bij mama in de compount,(een leefomgeving van allemaal kleine huisjes)
Het leven is er vrij simpel de vrouwen zorgen voor het eten de was en het huis en de kindjes en die zijn er heel veel.
De mannen gaan werken als ze werk hebben of hebben een winkeltje aan huis.
Overal zie je gele cherry cans met water die elke dag bij de bron gehaald moet worden. Dat is een heel gesjouw maar de watermannen gaan met de fiets en binden er soms wel 6 kannen op. Dat is dan 150 kg water naar boven duwen tegen de berg op, respect!
Verder zie je overal plastic teiltjes waar ze de was, de vaat en zichzelf in wassen en zuinig aan doen met het water natuurlijk.
Voor eten te koken hebben ze allemaal kleine oventjes op houtskool ( vergelijk het met de kleinste BBQ in Nederland)
Op de straat word alles verkocht wat de mensen nodig hebben, groente, veel peulvruchten, rijst, olie, houtskool, eieren, brood en als je wil er hangt ook een koe, gedroogde vis of je kunt een kip kiezen die ze dan voor je slachten.
Maar het meest leven ze van matooke (dat zijn groene bananen die je moet koken omdat ze heel hard zijn, het wordt een brei en iedereen vind dit super lekker, behalve wij natuurlijk.
Verder zijn de mensen heel tolerant, gemoedelijk, en ook erg behulpzaam.
Er is hier ook geen etenstijd, koffietijd, bedtijd zelfs niet voor de kinderen. Je hoeft niet samen te eten en ook niet te zeggen of je weggaat, iedereen doet wat het beste uitkomt.
De kinderen die niet naar school gaan spelen de hele dag buiten in de zand met wat rommel en met de kippen. De snotneuzen worden altijd aan de onderkant van het shirt afgeveegd en de kleintje plassen gewoon op het erf.
Het is heel apart dat al het afval wat ze hebben per direct neer gegooid wordt waar je staat. Na een dag of 2 wordt het erf weer gepoetst en opgeruimd.
Verder zijn wij druk met het kopen van een watertank voor school, en afripads ( meerdermalen te gebruiken maandverband). Dat viel niet mee omdat we ons geld niet aankunnen bij de bank, het limiet is zo laag dat we meerdermalen naar de stad afreizen om elke keer een beetje te pinnen.
We vermaken ons door de kinderen bezig te houden en eten te koken wat een beetje westers is, tomatensoep, frietjes, pannenkoeken.
En heel de dag zwaaien naar iedereen die roept bye muzungu bye muzungu ( wat witte betekend). Ze willen een handje of een knuffel en daar worden ze blij van.
Het weer is hier heel lekker overdag wat zon maar niet echt heet. Het is vroeg avond en lekker fris, af en toe een dikke regenbui waardoor alles veranderd in een grote modderpoel.
Een groot nadeel is dat er een nieuws omroeper is, die met krakende geluidsboxen het nieuws uitroept over het dorp. Het is ramadan dus we hebben geluk dat hij om drie uur 's nachts ook omroept dat het etenstijd is.
Heel vaak is er geen stroom zelfs dagenlang, een voordeel geen omroeper, ieder nadeel z'n voordeel!
Verder kan ik er nog uren over vertellen maar dan doen we in Holland wel, hopelijk krijgen jullie er een beetje een indruk van, ook al is het moeilijk om het werkelijke over te brengen.
Wij vermaken ons wel op de Afrikaanse manier, groetjes Ellen en Jeanne