Hallo allemaal,

Bedankt voor alle leuke reacties, leuk te merken dat zoveel mensen me volgen.

Ik kan jullie zeggen dat het de moeite waard zal zijn want we beleven hier zoveel speciale dingen!

Onze reis ging goed, slechts twee uur vertraging, wat voor Afrikaanse begrippen erg weinig is.

We werden naar het backpackerscentrum gebracht, waar we het eerste weekend zouden doorbrengen. ’s Ochtends zagen we voor het eerst het landschap, mooi, primitief en echt Afrika. We zouden om 8 uur richting de hoofdstad Kampala vertrekken, maar natuurlijk arriveerde onze bus weer uren te laat. Wachten is hier helemaal niet erg, want al wachtend hebben we de meest bijzondere dingen meegemaakt. We hoorden harde muziek en besloten op onderzoek uit te gaan. Met als resultaat een hele parade van kinderen in gekleurde kleding, het bleek om een sportdag te gaan. Als blanke waren we natuurlijk zo opgemerkt en we werden verzocht om de ‘Headmaster’ van de school te ontmoeten. Hij was erg vereerd met ons bezoek en bood ons meteen een baan als lerares aan, immers elke blanke is intelligent en rijk volgens hen. Ondertussen was de bus gearriveerd, dus op naar Kampala! Hier bleek dat er wel degelijk een aantal overeenkomsten tussen Nederland en Uganda zijn: file en regen! Het viel echt met bakken uit de lucht, waardoor het normaal gesproken al gevaarlijke verkeer alleen maar onveiliger werd, maar we hebben het overleefd!

Onder begeleiding van onze gids Kiem zijn we door de stad gewandeld en het was echt onbeschrijfelijk! Ik denk dat de beste beschrijving een kleding getto is, allemaal smalle straatjes, met overal bergen kleding. I have never felt myself so white! Overal waar we kwamen hoorde we kreten als: white princes, your exactly my seize, en Kiem heeft meer dan eens moeten lachen om jongens die hem toestemming vroegen om met me te trouwen. (terwijl ik dit schrijf hoor ik een jongen muzungu roepen en naar onze prullenbak wijzen waar we zojuist een pak koekjes hebben weggegooid, hij vraagt in Luganda of hij het mag hebben, ik schud de mieren uit het pak en overhandig het , ze rennen allemaal achter de jongen aan om ook een biscuit te kunnen bemachtigen. Zulk soort dingen maken we hier in vele varianten mee. ) back to the story -> In Kampala hadden we onze eerste maaltijd van de lokals, niet smerig, maar lekker is anders. Ook zijn we hier voor het eerst naar een wc –Uganda-style geweest, heel smerig en niet handig!

In de bus terug naar Entebbe vroeg Kiem me of ik nog zin had om mee te gaan stappen. Ondanks de vermoeiende reis konden we tegen een Afrikaanse kroegentocht geen nee zeggen. Voor het stappen zijn we eerst wezen eten, we moesten bij drie verschillende mensen afrekenen want ze hadden alle het geld hard nodig, bij een hadden we het eten besteld, de helft van de tafel zat in het ene ‘restaurant’ en de andere helft in het andere. Natuurlijk vielen we ook in de kroeg heel erg op als enige blanke, maar we hebben ons goed vermaakt. Richting huis hadden we een gewonde, Melanie viel in een greppel, ze hebben hier geen straatverlichting dus het is echt gevaarlijk donker. Gelukkig konden we onze weg vervolgen en heeft Kiem me bij mijn hostel afgezet. Dit was een lief gebaar, want het was meer dan een uur lopen en anders kon ik niet mee omdat ik de enige in dat hostel was. Onderweg hebben we het over cultuurverschillen gehad en het onderwerp ‘vriendjes’ kon natuurlijk niet ontbreken. Dat ik geen vriend heb vond hij onvoorstelbaar en ook geen vriendin vond hij helemaal raar. Hij zei: it’s the one or the other. Dus ik heb hem uitgelegd dat single blijven in Nederland ook een optie is. De dag erna vertrokken we naar ons project in Masaka. Het is hier heel primitief en de mensen zien hier nooit blanke dus we worden door iedereen aangekeken en we horen wel honderd keer op een dag hey Muzungu!! (=blanke). Ons huis lijkt op een bunker en is erg luxe voor Oegandese begrippen. We hebben soms zelfs elektriciteit. De wc hebben we allemaal getrotseerd, ’s nachts zitten er echt mega veel kakkerlakken, maar die zijn inmiddels ook onze vrienden. We zijn hier een dag alle projecten wezen bezoeken en er zijn echt veel goede projecten. Ik zal een voorbeeld geven, dat is het pigetproject. We delen hier twee varkens uit aan de armste helft van de bevolking en als ze biggetjes krijgen mogen ze er twee houden en de rest wordt weer verdeeld. Gisteren was er een grote receptie, want we zijn ook in een ander district begonnen met Pelido. Het feest was echt onvoorstelbaar! Ze hebben twee uur op ons gewacht omdat wij eregasten waren, alles werd voor ons vertaald, we kregen allerlei geschenken, en moesten eten met de afgevaardigde van de overheid. Natuurlijk moest er ook een muzungu-speech gegeven worden, ze lachten en applaudisseerden, dus ik denk dat ik het goed gedaan heb. De kinderen traden voor ons op, en alle teksten kwamen neer op hoe blij en vereerd ze zijn ons te zien en dat wij ze ontwikkeling en geluk komen brengen. Uiteraard werd ik door een jongen meegetrokken om mee te dansen, ik heb het geprobeerd maar ben natuurlijk super hard uitgelachen want ze kunnen hier dansen, daar kan geen Hollander tegen op!

De dag erna hadden we wederom een primeur: onze eerste boda boda rit! (=brommer, waar echt alles op vervoerd wordt)

We hebben hier onze eigen bodaboys die ons de hele dag begeleiden om te vertalen en ons op en neer rijden. We gingen naar de school die opgezet is door Pelido, genaamd Happy Hours. Daar zitten ongeveer 350 kinderen die allemaal bij aankomst op ons afgestormd kwamen. We kwamen er om les te geven maar door de welkomsoptredens is dat het er niet eens van gekomen! We hebben de kinderen Annemariakoekkoek geleerd en alleen de naam al maakte het spel al succesvol. Na de dagelijkse boda boda rit van twintig minuten stonden ze ons bij het vrijwilligershuis al op te wachten. Het is me opgevallen dat ze hier heel leergierig zijn! We hebben de hele avond buiten gezeten om Nederlandse woorden te leren en onze cultuur uit te leggen. Ik heb een deal gemaakt met een buurtgenoot dat zij mij Luganda gaat leren en ik haar Nederlands. Ik heb voor haar een schrift gekocht dat ze vanochtend gekregen heeft en toen in net aankwam nog steeds in haar hand heeft, wachten op mij, wat een dankbaarheid! Ik verwacht dus dat ik vanavond mijn eerste les Luganda heb! Vandaag hebben we huisbezoeken gedaan om te inventariseren wat er allemaal nodig is. De meeste problemen komen door dat er geen drinkwater beschikbaar is. Het is me opgevallen dat relatief kleine problemen hele grote gevolgen hebben. Met het water bijvoorbeeld: omdat het zo ver weg is moeten kinderen thuis blijven van school om water te halen. Kinderen die ’s nachts water halen worden gekidnapt en afgeslacht door mensen die geloven in hekserij, een soort offeringsritueel. Pelido heeft al twaalf watertanks gebouwd om deze verschrikkelijke dingen te voorkomen. De mensen hier verdienen 20.000 schilling in drie maanden dat is ongeveer 6.5 euro. Morgen is er een welkomsdiner en een soort feest, dus ik houd jullie up to date van mijn belevingen hier!